Michel van der Plas

Een zeer veelzijdig,vindingrijk en bescheiden man achter meerdere personen.

Michel van der Plas, pseudoniem van Bernardus Gerhardus Franciscus (Ben) Brinkel [1] (Den Haag, 23 oktober 1927 – Leidschendam, 21 juli 2013) was een Nederlands schrijver, dichter, vertaler en journalist. Als vertaler debuteerde hij in 1947 met I hear America singing.

Van der Plas werkte vanaf 1949 vele jaren als journalist bij Elseviers Weekblad. Daarnaast is hij bekend en belangrijk als tekstschrijver voor cabaret (onder andere voor Wim Sonneveld, Frans Halsema en Wim Kan), en schreef hij biografieën over katholieke kopstukken als Guido Gezelle, Joseph Alberdingk Thijm en Anton van Duinkerken. Zijn letterkundige werk kenmerkt zich door een brede belezenheid in de Westerse literatuur en een overvloed aan katholieke thema’s; dit laatste is terug te voeren op zijn sterke, zij het niet onkritische katholieke levensovertuiging en de priesteropleiding die hij in zijn jeugd een aantal jaren volgde.

Van der Plas staat in de traditie van de katholieke jongeren, die voor en na WO II onder aanvoering van Anton van Duinkerken een belangrijke rol speelden in de Nederlandse letterkunde. Van der Plas beleefde WO II in zijn puberteit. De themathiek van Van der Plas komt niet toevallig overeen met die van Godfried Bomans: de twee mannen zijn jarenlang goede vrienden geweest en naast andere biografieën heeft hij er een over Bomans na diens plotse overlijden geschreven.

Zijn verzamelde gedichten werden uitgegeven in 1974 en in 1979 ontving hij voor zijn gehele toenmalige oeuvre de Tollensprijs. In 1949 was hem, voor zijn gedichtenbundel Going my way al de Jan Campertprijs toegekend. In oktober 1998 werd hem een eredoctoraat verleend aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen. Op 3 december 2004 is Van der Plas voor zijn biografieën en zijn religieuze poëzie benoemd tot Commandeur in de (pauselijke) orde van de H. Gregorius de Grote.
Hij overleed op 21 juli 2013 thuis na een lang ziekbed.


NB. Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie