Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,
Vanmorgen bij het wakker worden had ik op de een of andere manier het gevoel dat iemand hier een bericht had geplaatst. En dat bleek waar te zijn. Ik keek snel even en werd verrast door het berichtje van Liset.
Haar naam ken ik ergens van en ik weet ook zeker dat ik eerder beelden heb gezien van haar waar ze prachtig kon zingen. Misschien komen we hier later nog eens achter.
Gelukkig heeft ma Facebook en zo konden we haar achterhalen en hebben haar daar ook een berichtje gestuurd.
Ook in haar bericht was Robbie Williams weer de bindende factor.
Zo gauw ikzelf die naam hoor of een liedje van hem, associeer ik dat ogenblikkelijk met jou. Vorige week zag ik hem in een vraaggesprek op tv waar hij aangaf heel graag in Amsterdam te komen. Ik weet ook wel dat jij alles in het werk gesteld zou hebben eens een concert van hem bij te wonen.
Door Lisets bericht blijkt nog steeds dat jij met je Robbie Williams veel indruk hebt gemaakt in Lochem en omgeving. Voor ons fijn dat ze dit hier laat merken. Warme herinneringen die ma en ik natuurlijk koesteren.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Hallo Maurice,

Vandaag onderweg naar huis hoorde ik het lied “Angels” met het Metropole orkest.
Dit is een waanzinnig mooie uitvoering! Ik weet zeker dat je het ook prachtig had gevonden. Ik werk nu zelf twee jaar in het onderwijs en je bent alweer voorbij gekomen. Ik hoop dat je het goed hebt daarboven ✨

Liefs,
Je knipoog vriendinnetje
Liset 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een 21ste.Nu van augustus. Vandaag een drukke dag. Vanmorgen al op tijd naar ziekenhuis in Stadskanaal voor een bezoek aan mijn zus die daar ligt voor revalidatie. Jouw tante dus.
Daarna naar je oom. Hier koffie gedronken en warm eten gebruikt. Op dit moment zijn we daar nog en in de namiddag nog op verjaardagsvisite bij onze overbuurjongen van wie zijn vader vandaag ook precies vier maanden geleden is overleden. Normaal gingen we altijd daarheen op verjaardagsvisite,maar het is nu zo anders zonder de aanwezigheid van vader.
Deze vader heb jij ook goed gekend en hij bracht ons altijd op de hoogte wanneer hij weer in Lochem was.
Zo jammer wat er allemaal gebeurd is en we missen jullie zeker allebei. Misschien zijn jullie "hierboven" ook alweer herenigd. Het zou dus wel kunnen dat jullie ook nog getuige kunnen zijn van deze verjaardag.
Ik kom weer op het punt van:is er leven na de dood en wat moet ik me daarbij voorstellen. Dit is het punt dat veel mensen al heel lang bezighoudt. Voor onze "correspondentie" hier is het gemakkelijk en zeer bruikbaar.Kunnen we op een voor mij prettige wijze contact houden, al is het helaas eenzijdige communicatie.
Ik zou wel schrikken wanneer ik opeens een berichtje van je zou krijgen.
Ik ga hier verder niet op in,omdat het antwoord wel bekend is.
Dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Zittend onder de nieuwe overkapping dacht ik aan wat we afgelopen week meemaakten. Die overkapping zegt jou niets, maar ik weet dat je het ons van harte gunt. We hebben er veel plezier van in ieder geval.
Ik had me voorgenomen iets tegen je te zeggen over het gebeurde van afgelopen week. Nu ik hier open, ontdek ik het bericht van Mark en las dat met belangstelling door. Fijn dat hij hier nog een keer reageert en zo positief over je spreekt. Wij danken hem voor deze fijne en lieve woorden. Zoiets te lezen doet je als ouders goed natuurlijk. Nogmaals: bedankt daarvoor Mark.
Zoals ik je de vorige keer heb verteld, is de moeder van Anjo overleden. Ondanks dat we niet verwachtten dat ze op de 21ste zou bellen, deed ze dat toch en natuurlijk hebben we alles gehoord hoe het met haar moeder was gegaan.
Ma en ik vonden het erg fijn dat we ook een kaart ontvingen om de crematie van "oma Bosman" bij te wonen. Het crematorium lag in een prachtige omgeving en de dienst was erg waardig en liefdevol. Aan alles merkte je dat oma een erg lief mens is geweest over wie zo respectvol werd gesproken.
Ook was het fijn om Esther weer eens in het echt te zien, al hadden we dat liever in een andere situatie gehad natuurlijk. Wat fijn is het toch dat zij nu ook voor de klas staat als docente Engels. Dat roept bij ons zoveel associaties op natuurlijk. Ma en ik herinneren ons haar nog als een heel jong meisje dat toen al prachtig kon tekenen en ook leuk over jou kon praten op die leeftijd. Dat herinneren we ons nog altijd.

Vanmiddag had ik ook wel een heel bijzondere ontmoeting. Dat voelde voor mij zeker als een heel speciale ervaring.
Vanmiddag waren ma en ik bij jou op de begraafplaats om de bloemen te verzorgen. Ik was druk bezig met het halen van water met twee gieters. Eén van onszelf en de ander van de gemeente. Toen ik ze beide had gevuld met water, kwam er een mevrouw aan die ook water wilde halen, maar er was geen gieter meer. Dus ik gaf mijn gevulde gieter aan haar. Zij liep daarmee naar een zerk vlak achter jou en zo kwamen wij met elkaar in gesprek.
Even daarna kwamen de beide dames bij ons op het pleintje om te zeggen dat ze vonden dat jouw graf er zo verzorgd en bloemrijk uitzag. Ze waren wel benieuwd wie daarvoor eigenlijk zorgden en vonden het leuk om met ons in gesprek te komen. Ze vertelden dat ze niet meer in Meppel woonden, maar in de Zaanstreek, maar wel Meppelers waren die regelmatig ook de begraafplaats bezochten.
Om een lang verhaal kort te maken: op een gegeven moment kwam het gesprek op scholen van vroeger en wat bleek? Had ik ze allebei in de klas gehad als leerling. Verwondering alom. Gelukkig ben ik heel goed in het onthouden van namen van oud-leerlingen.
Ik wist gelijk dat ze in de tweede klas zaten van het jaar dat ik aan de school in Meppel ging werken. Zij waren toen 14 of 15 jaar. Dat was in 1969. Ik ben dus ongeveer 7 jaar ouder dan zij. Ik had nog altijd het beeld van 15-jarigen voor me van hen. Toen kwamen de verhalen helemaal los natuurlijk. Daar ga ik nu maar niet meer op in.
Bestaat toeval? Die vraag heb ik al vaker gesteld hier.

Deze "kip" wilde zijn ei even kwijt en dat is dus weer gelukt.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Beste meneer en mevrouw Kip,

heel mooi om uw reactie te lezen. Fijn dat ik u iets positiefs mocht brengen, hoe klein dan ook. Ook ik ben trouwens van geboortejaar 1975.

Doordat ik maar een paar lesuren had er relatief kort op locatie V werkte heb ik Maurice niet heel vaak getroffen. U heeft zeker gelijk dat we elkaar lagen. Beide prettig gestoord en een hoog energie-level.

Ik zou willen dat ik u meer kon vertellen. De computer monitor haalde hij in de Aldi Staphorst voor €299, dat weet ik nog. Van de kerstviering (2003) op school herinner ik me nog dat Anton een sfeer wist te scheppen die enorm rustgevend was. Iets dat in het onderwijs zeker niet onwelkom is op zijn tijd.
Ik werk dus nog steeds in het onderwijs en het "lekker jezelf zijn" en gepassioneerd blijven is 100% zeker iets dat Maurice gedaan zou hebben, als hij de kans gekregen had.
Ik wens u het allerbeste en een fijne zomer toe.

Met hartelijke groeten 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu is het juli. We hebben net een paar warme dagen achter de rug.
Gisteren een beetje een vreemde ervaring. Ma had net kaarten op de bus gedaan voor Anjo's verjaardag en een kaart voor haar moeder van wie we pasgeleden ook een kaart hadden gekregen. Vlak nadat we deze gepost hadden, lees ik Anjo's bericht dat haar moeder is overleden. Onvoorstelbaar voor ons op dat moment. Rare gewaarwording op deze manier.
Jij hebt de beide ouders vroeger vast ook nog meegemaakt. Zij waren toen ook jonger natuurlijk.
Ik ga er vanuit dat we nu op deze dag elkaar niet zullen bellen, maar uiteraard hebben we binnenkort wel weer contact.
Ik doe je nu de groeten van ma en van haar een dikke knuffel voor jou.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Wat een voor ons ontroerend berichtje van Jasmijn. Inderdaad het zusje van Janna. Die beide namen zijn we zeker nog niet vergeten. Er was altijd een speciale band.
Ik heb nu net een paar mailtjes van Janna aan ons geschreven doorgelezen, waarin ze o.a. vertelt over het overlijden van Thijs, het zoontje van Jasmijn. Ik weet nu weer dat dit was op 11 mei 2008.
Ook vertelde ze in een mail van 2010 dat Jasmijn weer in verwachting was van een meisje, maar dat ze Thijs echt niet zouden vergeten.
Het was gewoon fijn deze mails weer door te lezen en precies te weten hoe het toen allemaal ging en vooral met Jasmijn waarover Janna zo liefdevol schreef.
Als ik even ga rekenen, is het meisje van toen, van wie Jasmijn in dat jaar in verwachting was, nu de jonge dochter die voor het eerst naar de middelbare school gaat en aan wie Jasmijn over jou als leraar vertelt. En hoe? Voor ons als ouders zo lief van haar en wat fijn dat ze het voor ons ook bekende "always look on the bright side of life" aanhaalt. Het zijn woorden die veel indruk hebben gemaakt. Nu weer op ons, maar wat fijn Jasmijn ze weer noemt.
Lieve Jasmijn, wij danken je voor deze prachtige woorden en we hopen dat het goed met jullie allemaal gaat en we hopen ook dat je dochter dezelfde ervaring met toekomstige leraren zal hebben, zoals jij over Maurice hebt gesproken.
Wanneer er een "hierboven" bestaat, dan zal Maurice zich zeker ook ontfermd hebben over jullie kleine Thijs. Jij en Janna hebben ook heel veel voor Maurice betekend.
Wij hopen dat de afgelopen tijd jullie ook een beetje heeft gebracht wat je van het leven hebt verwacht.
Hennie en ik hopen dat het goed met jou gaat Jasmijn. En natuurlijk ook met Janna. Mocht je in de buurt zijn, dan zijn jullie altijd welkom. Helaas heb ik jouw emailadres niet. Doe Janna vooral de groeten.
Ook voor jullie heel veel liefs. Dat zeg ik mede namens Maurice.
Lieve groet van Harm en Hennie. 

Lieve ouders van Maurice,

En zo ineens moest ik weer even aan Maurice denken. Zonder een directe aanleiding, gewoon ‘zomaar even’

Mijn dochter gaat na de zomer naar de middelbare school. Ik heb haar laatst verteld dat ik vroeger zo’n leuke leraar Engels had, dat ik haar ook zo’n leraar gun.
Ze vroeg mij iets over Maurice te vertellen, dus dat heb ik gedaan. Hoe hij zo vrolijk was, ‘always look om the bright side of life’ zong, maar ook hoe hij streng kon zijn wanneer ik mijn aandacht bij andere dingen had. Maar ook altijd oprecht was. Een fijne leraar, gezellig. En zo kletsten wij even over hem. Ze vertelde dat ze inderdaad hoopt dat zij ook zo’n leraar krijgt. Dat wilde ik even laten weten :)

Liefs voor jullie!

Lieve groet,
Jasmijn (zus van Janna) 

Lieve mensen,

12 juli.
De geboortedag van Maurice!
jullie zijn in onze gedachten.

Groetjes Trees en Jouk 

Dag mijn lieve jongen,

Ma maakt me erop attent dat Wilma ook nog een mooie foto van haar en jou heeft geplaatst op Facebook. Ook nog met een mooie door jou geschreven tekst erbij. Herken het handschrift natuurlijk direct. Ik moest wel mijn best even doen om te zien wat je nu precies had geschreven. Maar het was weer een mooie spreuk zoals je vroeger heel veel in je lokaal had hangen en die wij nu thuis hebben.
Wanneer ik zoiets zie, raak ik natuurlijk ontroerd. Ook weer fijne reacties daarop.
Ik had het net al over de digitale vooruitgang. Daar hoort Facebook dus ook bij. Misschien ook alweer een beetje achterhaald, maar voor ma en mij was dit berichtje met foto erg fijn om te zien en te lezen. Dat wilde ik gewoon even kwijt.
Nog een dikke knuffel en kus van je moeder.
Dag Maurice. Tot volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag is je verjaardag. Inderdaad zou je 47 worden vandaag zoals Wilma net ook al zei. Maar voor ons blijf je 28. Het voelt daardoor alsof je de eeuwige jeugd hebt dus. Laten we het daar maar op houden dan. De tijd gaat verder zonder jouw aanwezigheid en vele dingen op deze wereld veranderen, maar jij blijft voor ons 28.
Ma en ik zitten onder de overkapping nu.Het is ontzettend fijn weer.
Ongetwijfeld krijgen we ook bezoek vandaag.
En we weten ook dat we morgen nog bezoek krijgen ter ere van jouw verjaardag, omdat deze mensen vandaag verhinderd zijn.
Op mijn smartphone heb ik ook al gezien dat er post onderweg is . Ik kan me nu voorstellen dat je bij deze laatste zin denkt: "Waar heeft mijn vader het nu over?" Dat bedoel ik nu met de tijd gaat door met alle veranderingen en jouw tijd blijft stilstaan. Ik heb het vaker gehad over de veranderingen in de digitale wereld.
Ik geef je namens ma nog een extra dikke knuffel voor je verjaardag.
Heel veel liefs en kus van ma. 

Voor altijd 28 lieve Maurice.
Al is het vandaag alweer 47 jaar geleden dat jij het levenslicht zag.

Wat leuk dat Mark zijn reactie hier geplaatst heeft. Op zijn laatste werkdag notabene kwam ik hem tegen. Hij was er precies op de dagen dat ik vrij was dit schooljaar, dus hadden elkaarnog niet eerder getroffen. Toen hij ons allen mailde en over jou begon, deed me dat erg goed. Er zijn helaas steeds minder collega's met wie ik mijn herinneringen aan jou kan delen. Hoe fijn is het dan om ze hier terug te lezen.

Maak er wat gezelligs van vandaag, waar je ook bent.

Liefs Wilma 

Dag mijn lieve jongen,

Dat het vorige bericht voor ons heel bijzonder is, mag duidelijk zijn.
Een aantal dingen zijn voor ma en mij heel herkenbaar.
Het was ontzettend fijn om het hele verhaal door te lezen, al ging het niet alleen maar over jou. Leuk te lezen hoe iemand over onderwijs denkt en daar op een opbouwende manier kritiek op geeft.
Maar dat jij ook nog een rol in zijn leven hebt gespeeld, is voor ons erg prettig te lezen. Helemaal omdat het zich afspeelde vlak voordat jij overleed.
Leuk om te lezen is, dat Mark zegt dat hij nog altijd in zijn huis een monitor heeft die jij ooit voor hem meenam hier uit de buurt. Dit soort dingen roepen leuke herinneringen op. Jij bent dus ook een collega geweest die met hem samen heeft gewerkt. Dat jullie elkaar wel lagen, blijkt wel uit het meenemen van de monitor voor hem. Dat zou anders waarschijnlijk niet zo gebeurd zijn denk ik. Maar als je iemand kon helpen, dan deed je dat graag. Het was dus in wat achteraf jouw laatste jaar op het Staring College was dat jij en Mark aan dezelfde locatie werkten. Ma en ik kunnen ons heel vaag iets herinneren van de verhalen die jij thuis vertelde. Misschien is dat het verhaal van de "douchebeurt"?
Wat wij ons wel herinneren is het verhaal van de korte broek waarmee jij ook problemen hebt gehad. Jij had toen een driekwart broek aan, maar daarover werd ook moeilijk gedaan in die tijd. Je was heel erg teleurgesteld kan ik me nog goed herinneren. Maar dit had natuurlijk te maken met de tijdgeest. De oudere personeelsleden vonden het toen (nog) niet gepast, terwijl de jongeren het heel normaal begonnen te voelen. Ik herinner me nog wel dat het toen wel erg warm was.
Ontzettend fijn in de mail van Mark is te lezen dat hij zich jouw overlijden ook nog herinnert en dat hij spreekt over de herinnering aan jouw zeer gepassioneerde wijze van lesgeven in het vak Engels. We zijn blij dit nog weer eens te lezen na zoveel jaren. Dat je je altijd hebt ingezet voor deze school staat voor ons buiten kijf. Maar wanneer een oud-collega het weer zo zegt, voelt extra fijn. Voor ons tenminste.
Aan je interpretatie van een hysterische sportverslaggever in de brugklassen heb ik geen duidelijke herinneringen. Maar we kunnen ons er wel iets bij voorstellen, omdat je toneelspelen ook wel leuk vond. Ik denk hier bijvoorbeeld aan de verkleedpartijen bij het feestje van tante Jantje, waarvan ik vorige week nog net weer een paar foto's onder ogen kreeg.
Mark refereert ook aan je locatieleider van toen: Anton van der Zanden. Daarvan herinner ik mij nog wel de naam. Ik herinner me ook nog dat jij van Anton een dochter in de klas hebt gehad. Dat vond je leuk en als ik me niet vergis, omgekeerd ook. Ik heb begrepen dat Anton intussen ook afscheid heeft genomen.
Maar dat Mark Anton nog citeert met prachtige woorden over jou, maakt gewoon veel indruk hier.
Het was in Marks verhaal niet de bedoeling het bericht "zwaar" te maken, maar voor ons voelt het weer als wat "licht in de duisternis."

Ik weet dat je "hierboven" wel wat zult glimlachen bij het vernemen van al deze leuke herinneringen.
Het bericht van Mark is zeker ontzettend fijn en waardevol.
Ik vraag me ook af hoe het toch mogelijk is dat deze hele geschiedenis op deze site terecht kan komen. Bestaat toeval?

Toeval of niet, fijn dat we er getuige van mochten zijn.
Mark bedankt voor je bijdrage zeggen we graag.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Beste familie Kip,

Van jan. 2003 tot begin 2004 werkte ik kort op het Staring college, ook op locatie V. Dit schooljaar was ik er weer even terug voor een paar maanden en gisteravond stuurde ik een laatste mailtje naar mijn collega's.

Een collega reageerde daarop met een link naar dit condoleance register. Bij deze het volledige mailtje zodat u weet dat zelfs een tijdelijke collega Maurice niet vergeten is. Oh! Nog iets dat me te binnen schiet: hier in huis staat nog een monitor die Maurice voor me haalde bij de Aldi. Bij de dichtstbijzijnde waren ze uitverkocht!

Hier dan mijn mailtje dat u hopelijk doet glimlachen:

Hoi allen,

Na in 2003 een half jaartje zwangerschapsvervanging scheikundelessen gegeven te hebben “op de bult” (locatie D) volgden in het schooljaar erop wiskundelessen “onderaan de bult” (locatie V).

Negentien jaar later mocht ik wederom korte tijd op het Staring werkzaam zijn. Het nieuwe gebouw is als geheel indrukwekkend. (De inrichting van sommige lokalen echter niet.)

In eerste instantie voor flexlessen wiskunde en scheikunde aan klas 3H en 3V, later aangevuld met reguliere lessen wiskunde aan L2HB en L2GA.

De eerste invalbeurt ging vlekkeloos: ma t/m wo werkte ik op het Stedelijk Lyceum in Enschede, do en vr in Lochem waar ik, samen met TOA Dirk, zes 3e klassen lesgaf. Memorabel moment was dat tijdens een les een leerling de nooddouche opentrok (!)

Dat ondergetekende juist op dat moment onder genoemde nooddouche doorliep gaf het incident extra effect. Bij Paul Ko hoopte ik na het gebeuren even uit te razen maar die was altijd onverstoorbaar kalm dat dit totaal niet lukte.

Rector Nico Woonink heeft het jong dusdanig laten schrikken dat ik niet 1 maar zelfs 2 excuusbrieven kreeg. Nu kan ik er wel om lachen en het was al zomer dus het natte pak bleef niet lang nat.

(Mocht je ondertussen denken, wie is die gast en waarom lees ik dit? Je mag te allen tijde stoppen en het mailtje wissen 😊 )

Toch nog even verder lezen? Goed zo!

Bij de 2e invalbeurt ging het e.e.a. minder soepel, vooral omdat ik op 3 dagen zowel in Enschede als in Lochem lessen had. Ik woonde/woon in Eibergen en dat licht er nagenoeg tussenin.

Toen ik in een week op dinsdag les in Enschede en ’s avonds 10 minuten gesprekken in Lochem had, en later in de week andersom, kreeg ik een voorproefje van wat een burn-out inhoudt.

Dat de ene school de andere niet is bleek toen ik op een dag in korte broek verscheen. In Enschede was ik een van de velen maar in Lochem werd ik vriendelijk doch corrigerend toegesproken door de rector Nico.

Enfin, in Enschede kwamen meer uren en in Lochem zat het er weer op.

Kort daarna verongelukte een jonge collega van Staring, zijn naam was Maurice Kip. Hij gaf Engels op een zeer gepassioneerde wijze. Hij reed motor en daarmee is hij verongelukt.

Zijn interpretatie van een hysterische sportverslaggever waren legendarisch in de brugklassen. Ik ben toen nog 1 maal terug geweest om mijn deelneming te betuigen.

De toenmalig locatieleider (en zijn naam ben ik kwijt, voornaam…Anton?) kon dingen enorm treffend zeggen, hij zei: “Het ís wel mogelijk… om een school te runnen zonder Maurice. We weten alleen nog niet hoe dat moet.”

Het was vooraf niet mijn bedoeling het zwaar te maken...

Terug naar het heden: het was leuk weer een tijdje onder jullie te verkeren en ik heb me zeker vermaakt. Jullie leerlingen zijn best braaf en van goede wil. Zelfs een mavo-2 klas die een poos geen wiskunde had gehad mocht ik, eenmalig, op vrijdag het 8e (!), een uurtje wiskunde geven. Oh ja, en ze kwamen net van gym. Kort gezegd: ik kreeg ze aan het werk en ze deden hun best. Dat was wel kicken dat het lukte!

Afsluitend: Ik wens jullie veel succes en wijsheid voor de toekomst. Het is duidelijk dat het Staring in zwaar weer verkeert en hopelijk vinden jullie achtereenvolgens het werkplezier (terug), de oorzaken en de remedie tot de terugloop.

In het kader: niet mopperen maar opperen, opper ik het idee om de zoemer per direct met pensioen te sturen.

De zoemer gaat nu zo vaak en op de meest krankzinnige momenten dat leerlingen er niet meer op reageren. 5 min. voor het einde van de les bijvoorbeeld, wie dat bedacht heeft heeft vast nooit zelf voor de klas gestaan.
Op momenten dat ze niet op het geluid hoeven te reageren klinkt ie immers hetzelfde als dat ze er wel iets mee moeten.

In Winterswijk (GKC) is sinds 2012 geen zoemer meer (want gescheiden pauzes) en wat bleek: leerlingen en docenten kwamen beter op tijd dan mét. Er daalt een rust op de school neer: echt!

Het mooiste is dat een dergelijke werkplezier verhogende aanpassing helemaal niets kost.

Voor degene die het tot hier heeft volgehouden: knap gedaan! Een hele fijne zomervakantie en wellicht tot later.

Met hartelijke groeten,

Mark 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 juni. Begin van de zomer en ook de langste dag. Vanaf morgen worden de dagen weer korter en de nachten weer langer.
Vanmiddag weer een lang, maar zeer prettig telefoontje van je vriendin uit Borculo gehad. Weer bijgepraat over onze levens en ook jij werd weer een poosje onderwerp van gesprek. Ze had ook weer je stem gehoord op de telefoon van ma. Heel af en toe krijg ik die ook wel te horen, wanner ma telefonisch niet bereikbaar is. In dit geval altijd fijn om je stem weer even te horen, omdat je dat anders niet goed meer voor kunt stellen.
Het is vandaag prachtig weer met heerlijke temperatuur. Vanmorgen naar sportpark geweest en vanmiddag een uur met buurman Klaas gewandeld. Voor jou is deze laatste benaming onbekend, omdat jij deze buurman niet als buurman hebt gekend, maar wel als een goede vriend van ons. terwijl er zoveel dingen veranderen die jij niet kent of mee hebt gemaakt. Een gek idee dat de tijd hier voortschrijdt en hier dingen normaal zijn en die jij niet hebt meegemaakt en waarvan wij het gevoel hebben dat dit wel zo is.
Vanmiddag had ik het in het telefoongesprek ook nog over verschillende mensen die op je begrafenis waren en voor wie jij achteraf gezien heel veel hebt betekend. Vooral een aantal oud-leerlingen. Ook je toen wat klein uitgevallen oud-leerling kwam nog weer ter sprake. Hij wilde met alle geweld het zware bloemstuk meedragen naar je laatste rustplaats en hij piekerde er niet over dit aan een andere persoon toe te vertrouwen. Je vriendin vertelde nog weer eens hoe hij zich had gedragen op de dagen dat er op school voor jou werd gerouwd en er een speciale herdenkingsruimte voor jou was ingericht. Onvoorstelbaar, maar voor mij ook erg mooi nu, nog weer eens te horen hoe jouw verlies hem zo aangreep.
Ik ga nu zo een aantal nieuwe toneelstukken doorlezen voor het komende seizoen. Nu maar hopen dat Corona onze toneelvoorstellingen voor het komende seizoen niet verprutst. Ook gek dat jij niet weet wat dit is en wat voor uitwerking dit op de mensheid heeft gehad.
Heel veel liefs van ma en uiteraard een dikke knuffel die ze van jou zo mist. Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

De vorige keer dat ik je schreef was 21 april. Dat was tegen half vijf in de middag, maar een paar uur later tegen half acht stond de wereld weer een beetje op zijn kop, omdat overbuurman Roel overleed. Ik hoop dat wanneer er een "boven" is, jullie elkaar al hebben opgezocht en gevonden. Als hij "daarboven" de weg net zo weet te vinden als hier beneden, hoef je hem zeker niet wegwijs te maken.
Vandaag is het voor Roel één maand geleden dat hij hier afscheid van ons nam en voor jou is het vandaag precies 18 jaar geleden dat je ons verliet. Het is nu weer 21 mei. Een dag die bij ons in het hoofd gegrift staat. Maar dit getal 21 zal bij beide families altijd een gevoel van verbondenheid geven.
Dat het een moeilijke periode is voor dit gezin, is heel duidelijk natuurlijk.
Vanmorgen zijn er hier bij ons al weer heel wat bezoekers geweest die ons steunden op deze speciale dag.
We hebben lekker onder de nieuwe overkapping. Bloemen bij jou gebracht en ook bij ons.
Door de coronaperikelen was er op deze dag het een en ander veranderd, maar nu er weer wat meer vrijheid is, is het weer net als vroeger. Al weer kaarten van medeleven ontvangen en zoals ik al zei ook alweer mensen die ons met een bezoek vereerden en op dit moment is het even rustig en kan ik je schrijven. Maar ik denk dat er zo weer nieuw bezoek op de stoep staat. Voor vanavond staan ook al weer wat bezoekers gepland. Namen noemen doe ik nu maar niet. Maar dat ze je niet vergeten, is wel duidelijk.
Van ma hoor ik dat ze je op Facebook ook niet vergeten. Facebook bestond nog niet in jouw leven. Maar daar heb ik het vaker over gehad. Ik heb het zelf ook niet, maar kijk af en toe wel even bij je moeder waardoor ik daarvan ook weer op de hoogte ben.
Liefs en dikke knuffel en kus van ma.Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Het is op dit moment mooi weer en ik zit met de laptop op schoot lekker in het zonnetje in de tuin. Wel een pet op om mijn hoofd om deze te beschermen tegen de felle zonnestralen.
Ma heeft weer een mooie bos rozen bij je neergezet. Het ontbreekt je nooit aan bloemen. Voor mij geeft de ene "Bloem" zichzelf aan de andere mooie " hemelse Bloem".
Het zijn in dit geval mooie rode rozen. Het symbool van de liefde dus.
Straks ga ik op condoleancebezoek voor een man hier uit het dorp die ook bijna elke dag even kwam koffiedrinken op het sportpark en overleden is aan een hersenbloeding. Erg triest allemaal.
Ik zou je veel willen zeggen nu, maar ik hoop dat je begrijpt dat ik dat hier niet allemaal onder woorden kan brengen.
Heel veel liefs van ma en een dikke knuffel van haar voor jou. Die van jou mist ze nog elke dag.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve lieve jongen.
Vandaag weer een beetje een speciale dag voor me. Het is de overlijdensdag van mijn vader. 3 april 1961.Nu dus 61 jaar geleden. Toen was het Tweede Paasdag. Ik zat toen op de middelbare school en was toen zelf 14 jaar.
Dit wilde ik gewoon even aan je kwijt.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een eenentwintigste. Nu van maart en dus het begin van de lente. Het lijkt in ieder geval wel op lente, want het was vandaag prachtig weer.
Vanmiddag weer een flinke wandeling gemaakt met buurman Klaas. Als het kan, doen we dat elke middag. We leggen behoorlijke afstanden af , maar onderweg zien we veel mensen waarmee we ook vaak een praatje maken als het bekenden zijn.
Dan lijkt het ook alsof we veel lopen vanwege de tijdsduur die we onderweg zijn, maar vaak zitten daar ook praatsessies bij.
Dat was ook vanmiddag weer zo. Klaas en ik liepen langs de achterkant van een fabriek waar we een grote heftruck onze richting uit zagen komen. We wisten allebei direct wie de bestuurder was. Het was Simon. Je weet vast wel welke Simon ik bedoel, omdat ma en ik ontzettend veel respect voor hem en zijn broer hebben, omdat die twee broers heel kort na jouw overlijdensbericht gelijk bij ons op bezoek kwamen en hun medeleven toonden. Daardoor hebben wij nog altijd warme gevoelens bij beide jongens. Wij hebben het ook nog over jouw overlijdensjaar gehad, omdat hun overleden moeder ook nog ter sprake kwam. Het was een heel bijzonder gesprek en dat in zijn werktijd. Herinneringen aan jou werden ook opgehaald. Klaas was een dag na jouw overlijden jarig en dus kwam hij ons op zijn 50ste verjaardag ook bezoeken om zijn medeleven te betuigen. Heel apart dat hij later ook nog onze nieuwe buurman werd.
Simon zien we ook nog vaak op het sportpark waar hij op zaterdagmiddag vaak in de kantine achter de bar staat en als we elkaar daar tegenkomen, geeft dat voor ons beiden altijd een heel speciaal gevoel. Zonder iets te hoeven zeggen, voelen we dat beiden gewoon aan. En dat dankzij jouw vriendschap met beide broers die we later veel beter hebben leren kennen. Ook je broer kende beide jongens erg goed. Door het mooie weer en het fijne gesprek was deze dag dus extra zonnig voor mij.
Ma komt met eten tevoorschijn en dus een goede reden voor mij nu te stoppen.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van haar.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag is het zondag de twintigste maart. Een dag dus voor de 21ste waarop ik je meestal schrijf. Vaak gaan we op deze dag naar je oom, maar vandaag maar even niet, omdat ma zich niet zo lekker voelt en zich vanmorgen voor alle zekerheid maar heeft laten testen en ik daarom ook voor alle zekerheid ook maar. Dus eerst maar even wachten op de uitslag. Je zult je wel afvragen: testen waarvoor?
Dat leg ik je niet uit want heb je al eerder iets over corona verteld.
Omdat ik vandaag thuisblijf en met de computer op schoot zit en ik een foto van jou op mijn bureaublad zie, dacht ik dat ik jou ook wel een berichtje kon sturen.
Als ik die foto vergroot bekijk, word ik altijd droevig, omdat het een foto is uit vroegere jaren van jouw leven. Ik heb de foto overgenomen van een bestaande foto die hier in de la la lag. Als ik die foto zie, komt gegarandeerd de "waaromvraag" bij me op. Ik weet nu door de loop van de jaren dat dit verstandelijk gezien geen enkele zin heeft, maar emotioneel gezien zal ik mijn hele leven met de "waaromvraag" blijven zitten. Helemaal als ik soms ook leeftijdgenoten van jou zie of oud-klasgenoten van de basisschool. Af en toe zie ik of tref ik die op het sportpark. Als ik die zie, dan denk ik altijd aan jou en komt de "waaromvraag" weer in me op.
Op de foto sta je ook met een lieve lach en een mooie blik waarmee je ons aankijkt en de wereld inkijkt. Klein beginnend snorretje. Je blik kan me dan verdrietig maken, maar als ik je lach en je ogen zie, geeft het me ook wel een warm gevoel. Het is allemaal zo tegenstrijdig.
Morgen zal je vriendin ook weer bellen. Helaas heeft zij een dreun gekregen in en door de politiek, maar voor ons gaat het om haar als mens en vriendin. Door haar weten we hoe echte vriendschap kan voelen, ook al treffen we elkaar nauwelijks.
Ik laat het hier nu maar eerst bij.
Veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice.