Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag is het zondag de twintigste maart. Een dag dus voor de 21ste waarop ik je meestal schrijf. Vaak gaan we op deze dag naar je oom, maar vandaag maar even niet, omdat ma zich niet zo lekker voelt en zich vanmorgen voor alle zekerheid maar heeft laten testen en ik daarom ook voor alle zekerheid ook maar. Dus eerst maar even wachten op de uitslag. Je zult je wel afvragen: testen waarvoor?
Dat leg ik je niet uit want heb je al eerder iets over corona verteld.
Omdat ik vandaag thuisblijf en met de computer op schoot zit en ik een foto van jou op mijn bureaublad zie, dacht ik dat ik jou ook wel een berichtje kon sturen.
Als ik die foto vergroot bekijk, word ik altijd droevig, omdat het een foto is uit vroegere jaren van jouw leven. Ik heb de foto overgenomen van een bestaande foto die hier in de la la lag. Als ik die foto zie, komt gegarandeerd de "waaromvraag" bij me op. Ik weet nu door de loop van de jaren dat dit verstandelijk gezien geen enkele zin heeft, maar emotioneel gezien zal ik mijn hele leven met de "waaromvraag" blijven zitten. Helemaal als ik soms ook leeftijdgenoten van jou zie of oud-klasgenoten van de basisschool. Af en toe zie ik of tref ik die op het sportpark. Als ik die zie, dan denk ik altijd aan jou en komt de "waaromvraag" weer in me op.
Op de foto sta je ook met een lieve lach en een mooie blik waarmee je ons aankijkt en de wereld inkijkt. Klein beginnend snorretje. Je blik kan me dan verdrietig maken, maar als ik je lach en je ogen zie, geeft het me ook wel een warm gevoel. Het is allemaal zo tegenstrijdig.
Morgen zal je vriendin ook weer bellen. Helaas heeft zij een dreun gekregen in en door de politiek, maar voor ons gaat het om haar als mens en vriendin. Door haar weten we hoe echte vriendschap kan voelen, ook al treffen we elkaar nauwelijks.
Ik laat het hier nu maar eerst bij.
Veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een 21ste en dus maar weer mijn berichtje sturen.
We zijn net terug van het koffiedrinken bij de buren. Ik realiseer me nu dat we aan beide kanten buren hebben die jij niet als buren hebt meegemaakt.
De ene buurman ken je wel en heb je meegemaakt als persoon die vaker bij ons kwam en ook bij ons toneelspeelde.
De andere buren heb jij niet persoonlijk gekend.
Het is vreselijk troosteloos weer nu. Afgelopen vrijdag hebben we een flinke storm gehad waarbij veel schade is ontstaan. Bij ons dreigde er ook iets fout te gaan met het dak van de nieuwe overkapping, maar dat hebben we kunnen tegengaan.
Vandaag wordt er ook weer een storm verwacht en op dit moment regent het ook weer en gisteren heeft het de hele dag geregend.
We wachten allemaal op de lente en mooi weer, maar nu is het gewoon weer dreigend.
Ook in Oost-Europa is het een heel dreigende situatie in de politiek. Hopelijk zal het verstand zegevieren. Wel lijkt er een einde te komen aan de coronaperiode. Ik kan me voorstellen dat je denkt van waar heb je het toch over?
Vandaag zullen we ook wel weer een telefoontje van je vriendin krijgen die ook in "zwaar weer" verkeert. Ik zal dat wel horen.
Straks maar weer op de begraafplaats kijken of de storm daar ook nog schade heeft aangericht. Elke dag kijken we daar, dat weet je. In Emmen heeft de storm heel veel schade aangericht aan de graven. We hopen dat dat bij jou niet het geval zal zijn.
Ik sluit maar af nu. Zou zoveel kunnen zeggen en vertellen over wat in ons leven speelt. Misschien kun je dat allemaal volgen van "boven".
Dat is de vraag die heel veel mensen bezighoudt en veel mensen troost kan bieden.
Ik vind het fijn jou een berichtje te sturen. Dan is het toch goed voor iemand.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Drukke periode achter de rug hier. Vooral strijd voeren tegen de gemeente die bij ons in het parkje flexwoningen wil bouwen. Omdat het bestemmingsplan hier niet gewijzigd hoeft te worden, hebben we druk werk om de straat en de politieke partijen te mobiliseren. Omdat er corona heerst, mogen we niet bij elkaar komen. Dus daarom straatvertegenwoordigers benoemd en daarvan ben ik er één. Het gaat veel te ver om het hele verhaal hier op te hangen, maar zo pas kwam er iemand aan de deur om namens de straat een bos bloemen te brengen. Dat voelt dan ook wel weer fijn.
Je broer is vanmiddag gekomen en is nu een andere auto aan het ophalen.
De zijne was nu ongeveer 20 jaar oud en dus aan vervanging toe en gelukkig hebben we een goed adres waar hij nu is. IK wacht nu op zijn terugkomst. Heb de auto al gezien. Omdat ik bezoek had, ben ik thuisgebleven, maar ma en hij zullen zo thuiskomen.
Daarom stop ik nu en ik weet dat jij ontzettend blij voor je broer bent met een mooie auto.
Dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een speciale dag en nu in de vorm van mijn verjaardag. Door corona erg beperkt wat bezoek betreft. Op een dag als deze heb ik vaak gedacht van waarom jij zo vroeg op 28 jarige leeftijd, mijn vader op 42 jarige leeftijd en ik nu al in de 70. Ik weet ook dat het geen zin heeft om zo te denken, maar onwillekeurig komt het vaak in me op.
Ik heb heb het heel lang als onrechtvaardig ervaren waarom in jouw geval jong voor oud moest weggaan, Dat zal ook zo blijven, maar in de loop van de jaren zijn kantjes wat minder scherp geworden. Dat gevoel van onrechtvaardigheid zal altijd blijven, maar uit ervaring weet ik nu na ruim 17 jaar dat ik hier niets verder mee kom. Rationeel gezien tenminste.
Vandaag met ma naar Fokke geweest en we waren tegen 16 uur ook weer thuis.
Dankzij de moderne communicatiemiddelen had ik ook nog contact met onze kleinzoon die me feliciteerde met mijn verjaardag.
Ongelooflijk dat hij intussen ook al 15 jaar is geworden. Zo jammer dat hij binnenkort nog niet naar hier kan komen door de pandemie.
Ik ga maar weer naar de dag van vandaag. Ma kijkt tv en ik ga nog een eind wandelen.
Je weet dat ik zoveel andere dingen zou willen zeggen.
Heel veel liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Dus hier maar weer even naartoe. Eigenlijk zou ik hier elke dag wel naartoe kunnen om mijn ervaringen of gevoelens met jou te delen. Tegenwoordig doen de mensen dat op Facebook, Instagram, Twitter of wat nog meer allemaal mogelijk is. Ongelooflijk hoe mensen allemaal gebruikmaken van wat ze tegenwoordig sociale media noemen. Bij jou was het nog sms, msn en daarmee was het geloof ik wel gedaan. Wat een veranderingen in zo korte tijd. Maar ik heb het daar al vaker over gehad.
Afgelopen zondag was Matthew jarig. 15 jaar intussen al geworden en al flink de baard in de keel gekregen. Toen we hem laatst op Skype zagen en tegen hem zeiden dat hij de baard al flink in de keel had, zag je hem met zijn handen langs zijn keel strelen om haargroei op die plaats te ontdekken. Hij had nog nooit gehoord van baard in de keel en dat heb ik hem natuurlijk keurig netjes uitgelegd. Hij moest er toen zelf ook om lachen. Qua postuur doet hij niet onder voor jou of je broer. Helaas zullen we hem hoogstwaarschijnlijk dit jaar ook weer niet zien door de coronaproblematiek . Een pandemie dus. Dat zegt je wel iets neem ik aan.
Vannacht heeft het gevroren. De planten in de voortuin zijn nog allemaal wit. Ook de daken van de huizen en garages. 21 december het begin van de winter dus, maar gelukkig ook de dag waarop de komende dagen weer langer zullen worden. Vandaag de langste nacht en de kortste dag.
Met de man die jou elk jaar met Kerst een mooi beschilderde kaars bracht, gaat het niet goed. Je weet wie ik bedoel. Jammer dat hij jou die kaarsen niet meer kan brengen.
Wel staan op je rustplaats mooie bloemstukjes. Natuurlijk van ma , maar ook van je vriendin Marian die jou altijd trouw blijft en ons ook.
Zelf zit ze wat in de lappenmand door het auto-ongeluk dat ze al een poos geleden heeft gehad.
Wat ma en mij nog altijd goed doet, is dat Jelte en Gretha jou ook niet vergeten door jou ook mooie bloemstukjes te brengen. Ook nu troffen we weer een mooi bloemstukje aan.
Je vriendin uit Borculo zal ook wel weer bellen. We sturen elkaar af en toe ook wel een app( jou onbekend natuurlijk). De vorige week ook nog. We hadden het nog even over bestemmingsplannen. Is voor ons weer actueel omdat de gemeente hier in het plantsoen tegenover onze huizen een soort noodwoningen wil bouwen. Daar heb ik het druk mee nu. Niet met de bouw ervan, maar tegen het bouwen ervan.
Liefs en dikke knuffel van ma, die ze van jou heel erg mist.
Dag Maurice. Fijn dat ik je naam weer eens kan noemen. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag emotioneel voor mij een zware dag. Je zult je afvragen waarom en de reden daarvan is dat ik vandaag ben begonnen met het opruimen van dingen die ma altijd heeft bewaard van jou. Het gaat van documenten in je schoolkoffer tot videobanden, cd's, dvd's, cassettebandjes en wat ik nog meer tegenkwam.
Natuurlijk kostte het me veel moeite om die dingen weg te doen, maar het moest er maar een keer van komen.
In mappen vond ik veel dingen die allemaal betrekking hadden op schoolse zaken als vergaderingsverslagen, oproepen voor cursussen, rapportvergaderingen, verslag van functioneringsgesprek, cijferlijsten, foto's van school en daarbuiten en nog veel meer. Te veel om op te noemen.
Ook kwam ik nog dingen van leerlingen tegen die veel indruk maakten. Ik zal daar zo op terug komen. Verschillende keren heb ik geglimlacht, maar af en toe viel er ook wel een traantje te bespeuren, omdat sommige dingen me zo raakten.
Ik ben nog lang niet klaar met dingen opruimen. Wat ik allemaal moet met muziekdragers en films, ik weet het gewoon niet.
Gelukkig heb ik ook nog jouw stereotoren waarop op cd's en cassettebandjes af te spelen zijn. Het is ongelooflijk dat die bandjes het ook nog deden. Ook van je grote vriend Edwin Evers vond ik meerdere cassettebandjes en op één van die cassettebandjes staat ook nog het verslag van het bezoek dat je toen met je klas aan de studio met Edwin Evers hebt gebracht. Op de buitenkant van het bandje staat de titel met ook genoemd Ruud van Big Brother. Ik vraag me af of de jeugd van tegenwoordig nog wel weet wat cassettebandjes en videobanden zijn. Waar jij niet meer van gehoord hebt, denk ik, is van USB stick.
Ik moet zeggen dat het karwei nog lang niet ten einde is. Ik vraag me af wat te doen met al dit materiaal.
Zoals ik al zei, zou ik nog even terug komen op dingen van leerlingen. Die vond ik nog in je koffer.
Het eerste was een papier op een A4 waarop het volgende stond:

"Bij deze ontvangt u de scheidingspapieren, want mejuffrouw R. ten Bokkel wil van u scheiden! aangezien ze al voorzien is.
Met vriendelijke groet,

Mjvr.R. ten Bokkel MA MWO Kip

Handtekening

Celine Weenk , ...
adcocate adcocate
MWO Kip

Zijn getuige van deze scheiding"

Ik moest hier natuurlijk glimlachen , omdat ik wel weet hoe dit zo'n beetje gegaan is. Tijdens je loopbaan ben je wel met meer "getrouwd' met leerlingen die dit spel goed aanvoelden. En dan dit te lezen, vond ik erg leuk.

Het tweede wat erg fijn was te lezen, was een schoolkrant met als titel "BURN OUT". In het voorwoord van Doortje en Marilou stond dat dit de eerste krant van dat schooljaar was en dat het een nieuwe naam had gekregen.
Ik heb dat krantje natuurlijk doorgelezen en kwam daarbij terecht bij de rubriek :"LEERARITEITEN".
Dat begon met "Meneer van Lier en zijn bezem". Dat ging over het opplakken van posters in het lokaal en daarna kwam de volgende titel:
"Meneer Kip en zijn krijtjes.

Daarover schrijven ze: "Jullie kennen allemaal meneer Kip: de mafste leraar van de school die Engels geeft. Ook hij heeft zijn gewoonten. Alleen dit keer niet met posters, maar met krijtjes.
De eerste gewoonte is leerlingen ermee bekogelen. Zodra je niet oplet, is er grote kans dat er een krijtje op je geschoten wordt. Als je dan nog niet door hebt dt je moet opletten, heb je ook kans op een natte spons op je kop of in het ergste geval, een schrikreactie door Henry (= een honkbalknuppel met de taak op tafels te slaan van kletsende kinderen).
De tweede gewoonte is het opeten van het schrijfmateriaal. Bied hem wat geld en hij eet er zo eentje voor je op. Hij weet dan ook welke smaak bij welke kleur hoort:

Wit = pepermunt
Bruin = chocolade
Geel = vanille
Oranje = sinaasappel
Roze = aardbei
Voor verdere uitleg moet je informeren bij meneer Kip.

De verhalen over Henry zijn ons wel bekend. Die staat nu hier in de woonkamer bij de andere spullen die we van je hebben neergezet. Toen we enkele jaren een nieuwe stofzuiger nodig hadden en daarvoor in de winkel waren, zagen we ook een stofzuiger waarop de naam Henry stond. Ma en ik hoefden niet lang na te denken. Deze wilden wij gewoon, omdat we aan deze naam ook warme herinneringen hebben en tot dusver functioneert Henry niet als "tafelklapper", maar zorgt hij voor ons voor een schone vloer.
Het verhaal over het eten van schrijfmateriaal komt ons niet bekend voor, maar is als grap wel herkenbaar. Of het iets te maken had met een goocheltruc weet ik niet, maar je was ook gek op goocheltrucs. Het schiet me nu weer te binnen dat je daarvoor soms speciaal naar Londen ging om goocheltrucs te kopen. Maar misschien heeft het ook wel niets met goochelen te maken.

Dit was een lang verhaal Maurice. Ben blij dat ik het heb geschreven en als je dit verhaal "hierboven" zult lezen, zul je zeker weer nagenieten en vast ook wel weer verlangen naar je oud-leerlingen van wie jij hield en zij van jou.
Dag Maurice,
Dikke knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nu al weer november. Het begint nu echte herfstvormen aan te nemen. Bijna dagelijks komen we blad harken bij je graf waar de bladeren rijkelijk neervallen op je graf en op het gras ernaast.
Op het mooie pleintje waar je zo rustig ligt, is het nu een grote rommel omdat ze bezig zijn met de restauratie van het pad rondom en het middenplein dat vol ligt met klinkers. Het nieuwe pad ligt er al weer in en ziet er prachtig uit. Het is een kwestie van tijd om verder alles in te richten, maar we weten dat alles weer prima in orde komt.
Vandaag hebben we bezoek van je broer die gisteren ook gezien heeft hoe ze bij jou op de begraafplaats bezig zijn.
Het is weer een rare tijd door corona. Gisteren mochten we weer niet naar het voetbalveld. Anders waren we naar Assen gegaan, maar dat mocht niet. Nu gezien via livestream . Je zult je wel afvragen wat dit nu weer is, maar dat ga ik maar niet uitleggen. Wel raar eigenlijk dat je dit niet hebt meegemaakt.
Ik sluit dit berichtje af voor vandaag, omdat ik mijn aandacht wil besteden aan ons bezoek.
Heel veel liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Weer de 21ste. Ongelooflijk, wat gaat de tijd snel als pensionado. Veel sneller dan toen alles nog moest. Nu kan ik mijn eigen tijd indelen. Dat doe ik vaak door middel van vrijwilligerswerk bij onze voetbalclub. Ik moet zeggen dat plezier daar voor echt werken gaat, maar dat wil niet zeggen dat we niets doen, integendeel.
Maar de onderlinge band tussen de aanwezigen is altijd bijzonder plezierig en er wordt gelukkig heel veel gelachen en dit is dan vaak voordat we beginnen aan de klusjes en natuurlijk in de koffiepauze die regelmatig uitloopt, zoals je zult begrijpen.
Je weet ook dat onze toneelgroep deel uit maakt van de club en daar hebben we besloten ook komend jaar geen toneeluitvoeringen meer te geven. Dat gebeurde ook vorig jaar door Corona. Nu speelt vooral de problematiek tussen wel- en niet-gevaccineerden. Ik begrijp dat je denkt: "Waar heeft mijn vader het toch over?" Inderdaad blijft het vreemd dat jij je geen voorstelling kunt maken in wat voor tijd we op dit moment leven door wat ikzelf altijd maar aanduid als "coronagedoe".
Je vriendin heeft vanmorgen al weer gebeld en dat was weer gezellig. Zo fijn dat ze dit altijd maar blijft doen. Dan voel je gewoon wat echte vriendschap betekent. Daarvoor hoef je elkaar dus niet eens echt te zien. Wat zou je ook trots zijn geweest op Esther die nu nu in jouw voetsporen is getreden als lerares Engels. Nu ondertussen een mooie , jonge vrouw. Jij zult haar herinneren als het kind-meisje dat met kleurpotloden leuke tekeningen voor je maakte. Die herinnering blijft er altijd voor ma en mij. Als je daarover nadenkt, is er zoveel veranderd in de ontwikkelingen bij de mensen die jij ook nog hebt meegemaakt.
Ik kan me ook niet voorstellen dat jij intussen 46 jaar zou zijn geweest. En die 17 jaren dat je nu al weg bent, telt bij de mensen die belangrijk voor je waren gewoon ook door. Leerlingen die je toen in de brugklas had, zijn intussen al ouder dan jij bent geworden. Onvoorstelbaar gewoon.
Ik zit nu in de kamer op mijn stoel voor het raam. Het lijkt op dit moment wel een "praatstoel". Vandaag was het slecht weer met veel regen en storm. Persoonlijk heb ik alleen wat van de regen gemerkt, maar nu ik naar buiten kijk, schijnt even de zon.
Ma en ik hebben eigenlijk vier "zonnen": de echte, je broer, jij en je neef. Ieder van deze zonnen schijnt voor ons op haar eigen manier die we zeker koesteren.
Naar buiten kijkend, zie ik wel dertig vogeltjes op de grond onder het vogelhuisje waar ma de beestjes voorziet van lekkere graankorrels. Ik weet ook dat jij hiervan ook enorm van zou genieten. Gewoon een buitenvolière in de tuin van achter het raam.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nu weer van september en dus einde van de zomer en begin van de herfst. Op de begraafplaats kun je dit al een beetje merken door aan de bladeren die al weer van de bomen vallen. Vandaag is het nog een zomerse dag met mooi weer.
Ma en ik zitten nu onder onze nieuwe overkapping. Jammer dat je dit niet even kunt zien, maar wie weet lukt dit van "bovenaf". Dat is nog altijd de vraag die veel mensen bezighield en zal houden. Daar gaan we nu maar niet verder op in.
Vandaag de boel in de tuinen voor en achter opgeruimd, omdat ze morgen nieuwe dakgoten gaan plaatsen en er ruimte moet zijn voor het plaatsen van steigers. We wachten maar af hoe dit zal gaan verlopen.
Ik heb zoveel dingen in mijn hoofd die ik je graag zou willen vertellen, maar het zijn vooral veel dagelijkse bezigheden waarmee ik mij de laatste tijd heb bezig gehouden.
Natuurlijk zijn er in mijn hoofd ook vaak dingen die mij aan jou doen denken, waarbij af en toe ook gevoelens van gemis weer boven komen en die me soms weer even verdrietig kunnen maken of me zelfs benauwende gevoelens kunnen geven.
Er zijn ook momenten waarbij ik me afvraag of jij bepaalde dingen ook nog hebt gekend of hebt meegemaakt. Als ik dit niet meer weet of het me niet meer kan herinneren, dan zoek ik dit snel op. Vaak via google. Daarvoor hebben ze zelfs al een werkwoord bedacht: "Googelen". Of jij dit woord ook nog hebt gekend, vraag ik me nu ook maar weer af. Ik ga het niet nazoeken. Dit is ook wat moeilijker te achterhalen dan bijvoorbeeld het jaar van de bouw van de houten fietsbrug tussen Staphorst in Meppel. Dat is in dit verband een vraag die ik al eens heb opgezocht. Ik vroeg me toen af of jij die brug ook nog hebt gekend, omdat je indertijd ook met de fiets naar Meppel ging. Ik las dat de brug in 2008 was gebouwd en dus heb je het niet gekend en ging jij op een andere manier naar Meppel toe. Voor ons zijn veel dingen zo normaal en we weten niet anders, maar veel veranderingen op meerdere gebieden heb jij helemaal niet meegemaakt terwijl wij vaak het gevoel hebben dat dit wel zo is. Over die veranderingen op digitaal gebied hebben we het vaker gehad. Dus nu maar niet weer.
Je vriendin heeft nog niet gebeld, maar dat zal zeker nog gebeuren. Kunnen we weer even bijpraten.
Zo fijn en geweldig dat ze daarmee jou en ons niet vergeet.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het 14 september. Dat is de dag waarop mijn vader is geboren. Hij zou dan 103 jaar geworden zijn, maar helaas moesten we op zijn 42 jarige leeftijd al afscheid van hem nemen. Hij ontviel ons ook totaal onverwacht, net als jij.
Als er een "boven" bestaat, zal je vast kennis met hem hebben gemaakt en zeker ook wel hebben gelachen. Als kind vond ik hem vaak een vrolijke man die erg van grapjes hield en van mensen voor de gek houden.
Ik ga nu met ma even naar jou om de bloemen te fatsoeneren. Dat doet ze nog altijd dagelijks. Vaak ga ik met haar mee.
Voor nu heel veel liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Meestal ben ik veel vroeger om je te schrijven, maar ik had op mijn manier een drukke dag.
Vandaag begon de eerste competitiewedstrijd en daar waren ma en ik natuurlijk getuige van.
Ik hoorde via de microfoon dat het na 314 dagen weer mocht. Corona was de boosdoener. Men begon met de herdenking van een clubbestuurder die was overleden aan deze ziekte. Ik vond dat indrukwekkend. Helemaal omdat ik deze man gekend heb en altijd heel sympathiek over kwam.
Je vriendin uit Borculo heeft me onder de wedstrijd gebeld en we hebben afgesproken morgen contact te hebben.
Afgelopen week na lange tijd weer een treinreis gemaakt. Dit keer met Harry naar Gorinchem waar we een superfijne dag hadden bij Chiquita. Ik weet nu alles van het rijpen van bananen. Onze gastheer Benny heeft ons beiden een prachtige dag bezorgd. Ik weet wel zeker dat jij het ook erg leuk gevonden zou hebben. In Gorkum heerlijk geluncht en 's avonds met ma en Hilga erbij de dag samen fijn afgesloten.
Deze dag ook op speciale manier afgesloten. Na de voetbalwedstrijd en nazit ook maar weer besloten om een hapje te nuttigen en de dag op gezellige manier af te sluiten met voetbalmensen die ondertussen goede vrienden zijn geworden. Gelukkig is er bij deze mensen ook vaak even gelegenheid om over jou of familiezaken te spreken. Dat geeft ons als ouders altijd een goed gevoel.
Gisteren ook nog contact gehad met een moeder van een overleden kind. Er stond een artikel in de krant over het overlijden van haar negentienjarige zoon die bij een ongeluk om het leven was gekomen. Zij was een oud-leerlinge van mij. Wij voelen elkaar erg goed aan en hebben niet veel woorden nodig om te begrijpen wat we voelen als we aan jullie verlies denken.
Vorige zondag een lang gesprek gevoerd via Skype met Matthew. Door Corona is hij ook hier niet meer geweest. Hij heeft intussen al behoorlijk de baard in de keel en het begint al een flinke jongeman te worden. Onvoorstelbaar dat de tijd zo snel gaat.
Al heeft hij jou persoonlijk niet gekend, af en toe komt jouw naam wel ter sprake. Heel bijzonder. Hij wil graag weer hier eens op bezoek komen en hopelijk kan dat weer in maart. Wat postuur betreft lijkt hij sprekend op zijn vader en op jou.
Het is nu bedtijd. Ik stop nu met schrijven.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nog steeds juli. 12 en 19 juli zijn daarin de belangrijkste twee data, zoals je begrijpt.
Gisteren na bijna twee jaar, door corona, weer bezoek gehad van je oom en tante uit Nieuwe Pekela. Ze hebben jou ook nog een bezoek gebracht en mooie bloemen bij je neergezet. Ongelooflijk eigenlijk dat het zo lang heeft geduurd dat het weer vertrouwd was dat zie hier kwamen.
Het is eigenlijk raar dat het woord pandemie bij de meeste Nederlanders bekend is, maar voor jou een begrip uit de geschiedenisboekjes.
Het is een snel veranderende tijd Maurice. Natuurrampen die ook ons land bereiken en andere grote delen van Europa. Dingen die vroeger verderaf gebeurden, komen nu dichterbij.
In de loop van de dag zal het telefoontje uit Borculo wel komen.
Altijd fijn om even bij te praten.
Dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Het laatste bezoek voor jou hier gaat net weg. Het kon dit jaar weer wat beperkter, maar toch fijn dat er weer mensen voor je verjaardag hier zijn geweest en je bloemen hebben gebracht of ons kaarten hebben gestuurd of op andere wijze iets van zich hebben laten horen.
Je zou vandaag 46 jaar zijn geworden, terwijl je voor ons altijd 28 zult blijven.
Helaas was Klaasje er dit jaar niet bij. Zij was er altijd voor ons en voor jou. Hopelijk hebben jullie elkaar "hierboven" wel al ontmoet.
Heb je toch nog iets van je laten "horen"? Cissy kwam hier namelijk binnen met de boodschap dat "Angels" begon spelen op het moment dat zij uit de auto wilde stappen. Bestaat toeval? Ik heb het hier vaker opgemerkt.
Ik sluit nu eerst maar af hier.
Het was weer een gedenkwaardige dag die ma en ik als heel bijzonder weer hebben ervaren.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Maandag is je verjaardag. Vorig jaar hebben we door corona helemaal geen bezoek gehad, maar hopelijk komen er dit jaar toch weer een paar mensen om je verjaardag te herdenken. We zullen ons wel aan de afspraken houden in ieder geval. We hebben nu bijna een jaar een nieuwe overkapping en zo kunnen we toch wel veilig een paar mensen ontvangen.
Vandaag kregen we al een kaart voor je verjaardag binnen met een erg mooie tekst vond ik. Dat is eigenlijk ook de reden dat ik hier nu even een reactie stuur.
In een paar woorden aangeven hoe iemand zich kan voelen of zich wil uitdrukken, vind ik erg knap. Je weet intussen dat ik meer van het tegenovergestelde ben.

Op de kaart met een mooie bloem erop staat de volgende tekst.

"Nooit meer hier"
"MAAR ALTIJD BIJ ONS".

Het eerste zinnetje roept nog altijd heimweegevoelens bij me op.
Het tweede voelt als een soort troost.
Ik zou heel veel woorden nodig hebben om dit goed duidelijk te maken. Dus laat ik het hier maar bij.
Dag Maurice.
Liefs en dikke knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

In het onderstaande bericht vertelde ik dat mensen jou na 18 jaren nog niet vergeten waren. Mijn "correctrice" hier thuis maakt me erop attent dat het 17 jaar moet zijn. Zij heeft gelijk. We zijn op weg naar de achttien laten we maar zeggen dan.
Extra dikke knuffel en kus van ma dan maar. Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het volgens de kalender het begin van de zomer, maar als ik naar buiten kijk, lijkt het meer op herfst met veel regenbuien. Vorige week was het volop zomer en hoewel het vandaag de langste dag is, vrees ik dat de grijze lucht vanavond enigszins spelbreker zal zijn. Vanaf morgen zullen de de dagen weer wat korter worden en zo gaat alles gewoon door in het leven dat zo anders werd door corona.

Dat sommige mensen van het Staring College je nog steeds niet vergeten, blijkt wel uit de mooie bloem die Jelte en Gretha in het weekend weer bij je neergezet hebben. Na 18 jaar doen ze dit nog steeds vanuit Deventer en als we dit zien, raken ma en ik steeds weer ontroerd.
Afgelopen zaterdag was de verjaardag van mijn broer Jan. In mijn beleving is dat nog altijd "onze Jan". Als er een "hierboven" bestaat, hebben jullie elkaar vast al "begroet". En vast ook wel gelachen. Raar eigenlijk dat we uitgaan van vergelijkingen van levenswijzen zoals we die hier ook meegemaakt hebben, maar het geeft een vorm van troost heb ik het gevoel.

Vanmorgen las ik in de krant een zinnetje boven een overlijdensbericht dat mij heel erg raakte en precies weergaf wat ik nog vaak voel en heel vaak ook gevoeld heb na je overlijden. Eerder benoemde ik het als "heimweegevoel", omdat ik het zo moeilijk onder woorden kon brengen.
Er stond het volgende zinnetje dat aangeeft wat ik vaak heb gevoeld:

"Missen is wat je voelt als iets er niet meer is"
Dat "iets" is voor mij in dit geval "iemand", al kan "iemand" ook onderdeel zijn van "iets".

Ik hoop dat je een beetje begrijpt welke gevoelens af en toe nog heersen.
Er zijn van die momenten van gevoelens die door mijn hoofd of hele lichaam trekken als ik eraan denk dat je er niet meer bent en dat we je ook NOOIT meer zullen zien of ontmoeten. Dat is zo'n aparte ervaring van het gevoel van van het "jou missen."

Woorden die dat juiste gevoel aangeven, kan ik nog steeds niet vinden en ik laat het maar bij dit zinnetje dat ik vandaag las en heel dicht bij mijn gevoel komt in die situatie.

Vandaag weer een eenentwintigste Maurice. Je vriendin zal vandaag weer bellen. Echte vriendschap bestaat nog steeds, al hoef je elkaar daar niet iedere dag voor te zien. Fijn dat mensen nog steeds aan je denken en ons tot steun zijn.
Knuffel en kus van ma. Dag Maurice. 

Lieve mensen,

In gedachten bij jullie!

Warme groet,

Jouk en Trees 

Dag mijn lieve jongen,

Zoals ik al zei, ging er wat fout in de berichtgeving. Ik dacht dat ik nu alle tekst kwijt was en nu staat alles er dubbel in. Ik laat het maar mooi staan.

Vanmiddag ook weer bezoek gehad en gelukkig weer mooi gespreid. Ook weer prachtige bloemen bezorgd hier. Het is toch een andere dag geworden dan we gewend waren, maar erg fijn dat er weer zoveel reacties zijn geweest. En fijn te weten dat men je niet vergeten is.
Dikke knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer 21 mei. Ik had al een verhaaltje hier voor je geschreven dat ik om een onduidelijke reden zo maar kwijt ben geraakt hier.
Vandaag kunnen we voor het eerst niet buiten zitten met bezoek vanwege het wat koude weer, maar ook zijn we heel voorzichtig met bezoek dat een beetje gespreid toch wel is gekomen. Mooie bloemen, kaarten , andere cadeautjes en Facebookberichten kwamen binnen.
Zoals Wilma net ook hier zei, was er gisteren op Facebook ook een mooi bericht van je oud-collega Bram Hamstra te lezen.
Ma en ik waren er erg ontroerd door. We kregen het verhaal door een ander doorgestuurd en ik wil het graag plaatsen hier, omdat het zo fijn aanvoelt voor ons als ouders.
Er was ook nog een mooie foto bijgeplaatst , maar het lukt me niet om die hier te plaatsen. Dat probeerde ik net ook en toen was ik alles hier kwijt. Dus daarom nu alleen het mooie verhaal van Bram.

De foto gaat de oude doos in
Nu we een voorzichtig begin hebben gemaakt met het opruimen van schoolse zaken komt ook deze foto in beeld. De foto hangt al jaren boven mijn bureau. De foto vervaagt, verkrult, maar al tijden durf ik de foto niet weg te gooien. De foto is genomen tijdens de excursie van klas 2 naar Amsterdam. Met Lisette, Walter, Jasper en Maurice aan de koffie op het Waterlooplein. Klas 2 had nooit een excursie, Gabriëlle van Bemmelen en ik kwamen met het idee om daar verandering in aan te brengen, wij "stadsen " durfde het wel aan om met klas 2 naar Amsterdam te gaan. Het werd een groot succes en een jaarlijkse traditie. Maurice, pontificaal in het midden op de foto , kon de eerste jaren niet mee, dat was voorbehouden aan mentoren klas 2 en docenten ak/gs. Door een opdracht te verzinnen om buitenlandse toeristen in het Engels te interviewen kon ook Maurice mee, hij was enorm in zijn sas. Op het Waterloopleinkwamen we dankzij Maurice ook in gesprek met de eigenaar van een tattooshop, Maurice hielp en passant nog even om een zware kast te slopen, een fluitje van een cent. Later kwam ik door toeval achter dat de eigenaar van de tattooshop ook de voorzitter van de Amsterdamse Hells Angels was. Geen lekkere jongen dus , maar aan de andere kant met Maurice aan je zij waande je ook in Amsterdam uitermate veilig. Maurice verongelukte in 2004 met de motor in een scherpe bocht bij Heino, op weg naar huis in Staphorst. Het had een enorme impact op de school, een diep trieste gebeurtenis. Een kopie van een foto met veel herinneringen, ik gooi de foto toch nog maar niet weg. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer 21 mei. Ongelooflijk gewoon dat het nu 17 jaar geleden is dat je bij ons vandaan ging. Maar gelukkig leef je nog bij veel mensen. Dat hebben we vandaag ook al weer gemerkt. Mensen die bloemen hebben gebracht of andere dingen. Vanmorgen ook gespreid wat visite gehad. Helaas kunnen we nu niet buiten zitten vanwege het weer. Volgens mij is dit de eerste 21 mei waarbij we niet buiten kunnen zitten.
Gisteren kwam er via Facebook van Bram Hamstra een bericht over jou binnen. Wilma refereerde er ook al aan zie ik net.
We kregen dat bericht via een andere kennis van je binnen en dat bericht maakte heel veel indruk op me.
Ik heb het gekopieerd en plaats het daarom heel graag. Bram had er een foto van het reisje bijgedaan.
Hieronder staat het voor ons prachtige verhaal van Bram.
Toen ma en ik dit lazen kwamen er toch weer bepaalde herinneringen bij ons boven.
Dit is wat Bram over je op Facebook plaatste:

De foto gaat de oude doos in
Nu we een voorzichtig begin hebben gemaakt met het opruimen van schoolse zaken komt ook deze foto in beeld. De foto hangt al jaren boven mijn bureau. De foto vervaagt, verkrult, maar al tijden durf ik de foto niet weg te gooien. De foto is genomen tijdens de excursie van klas 2 naar Amsterdam. Met Lisette, Walter, Jasper en Maurice aan de koffie op het Waterlooplein. Klas 2 had nooit een excursie, Gabriëlle van Bemmelen en ik kwamen met het idee om daar verandering in aan te brengen, wij "stadsen " durfde het wel aan om met klas 2 naar Amsterdam te gaan. Het werd een groot succes en een jaarlijkse traditie. Maurice, pontificaal in het midden op de foto , kon de eerste jaren niet mee, dat was voorbehouden aan mentoren klas 2 en docenten ak/gs. Door een opdracht te verzinnen om buitenlandse toeristen in het Engels te interviewen kon ook Maurice mee, hij was enorm in zijn sas. Op het Waterloopleinkwamen we dankzij Maurice ook in gesprek met de eigenaar van een tattooshop, Maurice hielp en passant nog even om een zware kast te slopen, een fluitje van een cent. Later kwam ik door toeval achter dat de eigenaar van de tattooshop ook de voorzitter van de Amsterdamse Hells Angels was. Geen lekkere jongen dus , maar aan de andere kant met Maurice aan je zij waande je ook in Amsterdam uitermate veilig. Maurice verongelukte in 2004 met de motor in een scherpe bocht bij Heino, op weg naar huis in Staphorst. Het had een enorme impact op de school, een diep trieste gebeurtenis. Een kopie van een foto met veel herinneringen, ik gooi de foto toch nog maar niet weg.