Lambertus Henricus (Bert) van Broekhuijsen

Een zweefvlieger, politicus en bestuurder in hart en nieren.

Op 12 December 2020 is Bert thuis overleden.

Zijn eerste zweefvlucht maakte hij op vierjarige leeftijd op de schoot van zijn vader, tevens zweefvlieger en Fokker technicus, Nol van Broekhuijsen.

Na zijn eerste solovlucht op 14 jarige leeftijd kreeg hij op zijn 16e verjaardag zijn brevet en de eer om in de krant te worden genoemd als "Jongste zweefvliegbewijshouder". Hij vloog nog jaren bij de Kennemer Zweefvliegclub, zijn thuisclub. Na zijn huwelijk in 1974 verhuisde hij van de westkust naar De Hoef en vervolgens Mijdrecht met zijn toenmalige echtgenote Marja. Hij werd lid van de Amsterdamsche Club voor Zweefvliegen (ACvZ). Ook daar bleef hij niet stil zitten en zat ruim 17 jaar in het bestuur. Daarvan heeft hij vele jaren als voorzitter aan het roer gestaan. Zijn vrouw en kinderen Rens, Helen en Iris waren vrijwel elk weekend op het zweefvliegveld te vinden wanneer genoot van zijn favoriete bezigheid, vliegen als een vogel.

In 1996 raakte Bert vanaf zijn onderrug verlamd door een ongeval met zijn zweefvliegtuig. Dit weerhield hem er niet van om het leven weer op te pakken in zijn aangepaste woning, en uiteindelijk zelfs met handbesturing weer te slagen voor zweefvliegbewijsexamen! Daarna heeft hij nog vaak genoten van mooie vluchten, niet alleen boven Nederland en Duitsland maar ook boven de Franse Alpen.

Bert heeft tot enkele jaren voor zijn pensioen gewerkt als adjunct-accountant bij de gemeente Amsterdam. Zijn carrière werd helaas vroegtijdig beëindigd door een herseninfarct in 2011.

Bert heeft in 2007 de gemeentelijke erepenning ontvangen toen hij de fractievoorzitter van GemeenteBelangen was. Hij kreeg de onderscheiding vanwege het feit dat hij 25 jaar zitting had in de gemeenteraad. Bert was sinds 15 juni 1982 lid van de gemeenteraad, eerst van de gemeente Mijdrecht en vanaf 1989 van de gemeente De Ronde Venen. Na 28 jaar heeft hij afscheid genomen van de politiek.

De laatste jaren van zijn leven, na het herseninfarct, heeft hij ondanks zijn lichamelijke handicaps en afasie laten zien dat het leven nog steeds heel waardevol kan zijn. Intens genoot hij van de uitstapjes naar zweefvliegveld Soesterberg en ook Terlet. Ook ontving hij graag vrienden, bekenden en familie in zijn eigen woning waar hij dankzij Careyn thuiszorg en recentelijk Atento thuiszorg nog met veel plezier heeft gewoond.

Met veel bewondering en respect voor zijn levenslust, zijn doorzettingsvermogen en zijn positieve kijk op het leven nemen wij afscheid van hem.

Goede vlucht, Bert!