Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,

Vanmorgen moest ik mijn berichtje al heel snel afbreken, omdat we al vroeg bezoek kregen. En dat van één van je beste vrienden van het viertal met wie je zo'n innige band had. Hij is intussen vader van drie lieve meisjes geworden en echtgenoot van lieve vrouw en moeder. Zo fijn dat je niet vergeten wordt deze dag. Na hun binnenkomst verscheen in de loop van de morgen weer veel bezoek en konden we samen lekker in de tuin zitten vanwege het mooie weer. Ma zorgde weer koffie met wat lekkers en tussen de middag lekker soep en broodjes. Zo pas gingen de laatsten weg en heb ik even tijd om je berichtje af te maken. Maar ik denk dat er zo weer nieuw bezoek komt. We zullen zien. Tijdens het bezoek ook telefoon van je vriendin uit Borculo waarbij jij ook weer aan de orde kwam natuurlijk. Wederom weer herinneringen opgehaald. Eerst met ma en toen met mij. Ik zag op Facebook van ma net ook al berichtje van je vriendin Wilma die jou op prachtige manier met mooie foto herdenkt. Vreemd toch dat jij geen idee hebt wat Facebook is. Ik denk dat je , jou kennende, het heel druk had gehad op Facebook en je waarschijnlijk veel vrienden zou hebben. Mijn verhaal over het voetbal waaraan ik vanmorgen was begonnen, laat ik maar voor wat het is. Ik stop nu eerst, omdat er kans is dat ik zo weer onverwacht moet afbreken, omdat weer bezoek komt.

Heel veel liefs. Kus en knuffel van ma. 

Lieve mensen,

We zijn in gedachten bij jullie.

Warme groet,
Trees en Jouk 

Goedemorgen mijn lieve jongen,

Vandaag is het nu weer echt 21 mei en 13 jaar geleden dat we 's avonds bericht kregen dat je niet meer bij ons thuis zou komen. Hoe dit ons leven op de kop heeft gezet, begrijp je intussen wel. Natuurlijk proberen we de draad van ons leven weer op te pakken en doen we maar vaak alsof er niets aan de hand is of is geweest. Maar in ons hart ben je er altijd bij. Dat was ook gisteren zo toen we met onze voetbalclub de bekerfinale in een geweldige ambiance wonnen in en van Genemuiden. Na afloop was het natuurlijk één groot feest. Er waren wel een paar duizend mensen aanwezig. Staphorst was met acht bussen present en natuurlijk ook veel auto's. Later in de avond was het natuurlijk groot feest in de voetbalkantine hier.
Ik breek nu eerst even af, omdat het eerste bezoek al binnenkomt. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is vandaag 19 mei en over twee dagen is het dus al weer 21 mei. Dan is het 13 jaar geleden dat het vreselijke bericht kwam. Vanaf dat moment is ons leven op slag veranderd en moesten we verder zonder jouw aanwezigheid hier. Lichamelijk mag je dan afwezig zijn, maar geestelijk ben je nog altijd bij ons. Daarvan is dit schrijven eigenlijk ook een gevolg, realiseer ik me op dit moment gewoon even.
Ma en ik komen net uit Meppel en hebben het op je graf wat "opgeruimd" en het weer netjes gemaakt voor komende zondag. Want dan zullen er zeker weer mensen komen om jou te herdenken. Dat doen sommigen door je bloemen te brengen en anderen bijvoorbeeld door ons kaarten te sturen waaruit blijkt dat ze jou nog niet vergeten zijn en ons willen steunen. Deze week kwamen er al weer wat kaarten binnen en ook vandaag was het weer raak. Ook was er een kaart bij van een collega van Lochem die o.a. schreef dat ze nog vaak aan je denkt en nog meer dingen die ons steun geven. Maar waar ik het meest door ontroerd werd, was de opmerking dat ze schreef: "Maar de herinneringen aan jullie Maurice blijven.En dat zijn vrolijke herinneringen.Het was een fantastische leraar, zo zie ik ze niet meer. Zo betrokken bij de kinderen."
Als ik dit zo lees, raak ik gewoon ontzettend ontroerd door deze fijne woorden. Het is ook de reden dat ik opeens voelde je dit nu te moeten schrijven. Deze zinnen maken me trots als vader, maar ook zeer verdrietig natuurlijk, omdat de waarom-vraag dan gewoon weer bij me bovenkomt. Dit wilde ik gewoon even aan je kwijt. Als ik op je kamer ben, waar weinig veranderd is en een enkele keer nog dvd's van je oud-leerlingen bewonder, wordt heel duidelijk bevestigd dat je op onderwijsgebied je tijd ver vooruit was. Wat zou je genoten hebben van de nieuwste leermiddelen die de laatste jaren tot beschikking van leerlingen en leerkrachten zijn gekomen.Je simpele mobieltjes liggen hier nog altijd als bewijs van de vooruitgang op elektronisch gebied. Ik denk dat ze "hierboven" ook wel digitale borden zullen hebben, zodat je weet waarover ik het heb. Ik had je ze zo graag gegund. Ik schrijf dit allemaal naar aanleiding van één kaart.
Natuurlijk zijn alle kaarten of andere vormen van medeleven heel belangrijk voor ons, maar de opmerking over je leraarschap pakte me gewoon.
Ik zou je zoveel dingen willen zeggen en schrijven.
Voor vandaag is dit goed mijn lieve jongen.

Heel veel liefs van ons en een dikke knuffel en kus van ma. 

Goedemiddag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Nog een maand verder is het ook weer een jaar verder.Je begrijpt het vast.
Onze "bloem, zonnetje en sterretje" heeft ons afgelopen maandag weer verlaten. Het is nu weer een symbolisch "lichtje"geworden, maar het was natuurlijk erg fijn om hem een aantal weken lichamelijk bij ons te hebben. Nu maar weer vooruit kijken dus. En niet te veel verstandelijk benaderen.

Volgende week zijn er weer veel schoolvakanties, maar daar hebben we allebei eigenlijk niets meer mee te maken en is het meer symbolisch. Ik zou hier zoveel over kunnen en willen zeggen, maar dan is het meer gevoelsmatig en ik weet dat ik daar niet veel mee opschiet.Verstandelijk benaderen heeft ook hier weinig zin.

Alles wat ik hier aan je schrijf berust eigenlijk puur op emoties. Je bent altijd bij ma en mij aanwezig. Voor veel buitenstaanders is het meer een kwestie van tijd die gewoon verder gaat en het is het dagelijkse leven dat mensen bezighoudt. Iedereen met zijn eigen beslommeringen. Dat is ook logisch natuurlijk, maar er zijn zo vaak momenten dat ik je zo mis en je iets zou willen vragen.
Maar ook zonder die vragen mis ik je gewoon. Je aanwezigheid en je gezelligheid, waarvan jezelf altijd zei dat je die bracht, mis ik zo.
Ma en ik weten nu wat die gezelligheid ook voor ons betekent en heeft betekend.

Lieve jongen, ik geef je van ma een dikke knuffel en kus die ze van jou zo mist.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is intussen al april. Het voorjaar begint zijn vormen aan te nemen. Bomen in bloei. Onze "bloem"verblijft nog steeds hier en verschaft ons natuurlijk wat vreugde in het leven. Dat hoef ik je gelukkig niet uit te leggen. Regelmatig gaan we even naar het zwembad in Meppel waar hij zo van geniet. Straks weer even.
Al schrijf ik je niet zo vaak, vergeten doen we je niet. Vanuit het zwembad is een bezoekje aan je een kleine moeite.
Dag mijn lieve jongen.
Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste en al weer een begin van de lente. De zon zal dus weer meer gaan schijnen en warmte geven. Er zijn meerdere zonnen voor me die warmte geven en jij bent er ook één . Maar ons ander "zonnetje"is ook weer in ons midden. Zijn warmte voel ik letterlijk en figuurlijk. Op dit moment roept hij me en laat hij me zijn nieuwe bestuurbare auto zien. Vandaag met hem naar Fokke geweest. Dat was natuurlijk ook best emotioneel voor Fokke. We hopen de komende weken van hem en met hem te genieten.
Jammer dat jij dit niet mee kunt maken. Maar helaas.

Wilma heeft je ook geschreven over wat zij met haar klas heeft meegemaakt. Fijn dat ze in dit geval ook aan jou heeft gedacht, omdat het een vergelijkbare situatie betreft. Zulke ervaringen zullen leerlingen vast en zeker koesteren. Ma had er al over gelezen op Facebook. Ik heb het al eens eerder gezegd dat jij Facebook niet hebt gekend, maar als je er nog wel was geweest, zou je het er vast en zeker wel druk mee gehad hebben.

We gaan nu zo meteen een spelletje kaarten of een partijtje sjoelen.
Dag lieve jongen. Kus en knuffel van ma en "ons zonnetje". Hij heeft je vanmiddag op de terugreis nog even met een bezoekje vereerd. 

"Kip wil kuikensloffen"... weet je nog? Een spontane deelname aan een actie met je klas. Vandaag al meerdere keren aan deze ludieke actie van jou gedacht toen ik met mijn klas in de bus zat naar de helikopterstandplaats. Want vandaag ging ik samen met mijn mentorgroep en Annelies de lucht in. Rondje van 6 minuten dat de leerlingen hopelijk nooit zullen vergeten. "Making memories", zo gaaf! 

Dag mijn lieve jongen,

Wat een hectische tijd achter de rug. Eerst de zeven toneelvoorstellingen waarbij het een wonder was dat Grietje zich letterlijk op de been kon houden.Op 28 januari onze eerste voorstelling en op 28 februari is ze overleden. Het was 17 dagen na de laatste voorstelling. Vandaag is ze gecremeerd en we zijn er met de toneelgroep naartoe geweest Het was een heel warme bijeenkomst die bij iedereen vast ook warme gevoelens hebben opgeroepen. Ik heb er gelukkig ook mijn steentje aan bij kunnen dragen. Als ze bij je is, vang haar op en wees lief voor haar. Ze zal haar kinderen zo missen Maurice en omgekeerd natuurlijk. Ik zou moeiteloos pagina's kunnen vullen met dingen over Grietje, maar dat kan natuurlijk niet. We hebben nog wel de moeder van een oud-leerling van je , Linda Klein Geltink, ontmoet na de dienst van Grietje. De meder was de penvriendin van Grietje, maar door Facebook was het contact terug gekomen. Natuurlijk hebben we het even over jou en ook over Linda gehad. Moeder en dochter zijn hier jaren geleden eens geweest. Fijn dat ik moeder weer sprak. Facebook zegt jou helaas niets. Kun je zien hoe snel de tijd gaat.
Vandaag was natuurlijk ook heel vreemd. Ma was ook jarig natuurlijk en van haar verjaardag kwam weinig, maar dat wordt ook wel goed gemaakt met bezoek dat we sinds zaterdag weer hebben. Onze lieve kleinzoon is weer bij ons op vakantie en dus geeft dat nog extra fijn gevoel en ook steun. Hij zal hier zijn vakantie weer doorbrengen. We zijn weerdruk doende met spelletjes spelen enz.
Gisteren naar de begrafenis van Albert Hokse geweest die bij ons in de straat woont. Die ken je ook nog wel. Hij is in Staphorst begraven en Grietje is gecremeerd in Meppel. Na afloop van de dienst zijn we nog weer even bij je graf geweest.
Ma is moe en is al naar bed gegaan , net als onze kleine vriend.
Ik geef je extra dikke knuffel van ma en kus. 

Dag mijn lieve jongen,

Inderdaad belde je vriendin en het blijkt dat ze in Lochem nog geen vakantie hebben, zoals ik dacht. Nu ik zelf niet meer op school werk, heb ik geen idee meer wanneer de verschillende vakanties zich afspelen.
Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag al weer een 21ste. Buiten is het prachtig weer en de zon schijnt lekker. Vandaag kwam er iemand van het energiebedrijf om meters te vervangen en bij het koffiedrinken hebben we het ook nog weer even over jou gehad, omdat de monteur uit een klein dorpje bij Raalte kwam en wij vertelden dat we daar nu wat bekend zijn doordat we later nog wel eens richting Lochem gingen en daarbij de de route volgen die jij ook altijd reed. Deze meneer stond er al versteld van dat wij zoveel uit zijn omgeving wisten wat de wegen betreft.
Op school zullen ze ook wel vakantie hebben. Hier wel in ieder geval en voor het gemak ga ik er maar vanuit dat dit ook voor Lochem geldt. Ik zal het zeker wel van je vriendin horen die ons vast en zeker weer belt. Ze mist nooit.
De vorige keer schreef ik dat we nog volop in de toneelvoorstellingen zaten. Die zijn nu al weer een poosje achter de rug. Zeven voorstellingen Maurice. Ongelooflijk en zoveel positieve reacties op verschillende fronten. Maar achter de schermen was het niet altijd gemakkelijk. Ik hoef je niet uit te leggen waarom, omdat te verdrietig is eigenlijk.De tijd zal het verder leren mijn jongen.
We komen zo weer even bij je om de bloemen te verzorgen of misschien nog om paar te brengen. Ma zorgt op dat gebied altijd zo goed voor je en van je oom krijgen we ook altijd bloemen voor je mee. Als dit van mij moest komen, zou het waarschijnlijk een stuk minder zijn, vrees ik. Maar ik weet dat je dit wel begrijpt en me toe zou glimlachen.
Ik geef je een zoen en knuffel van ma. Ze mist nog altijd die knuffels van jou en dat zal altijd zo blijven helaas.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

De vorige keer schreef ik al dat we druk bezig waren met de voorbereidingen van de toneeluitvoeringen. Daar zijn intussen al weer drie van geweest. Gelukkig hebben we tot dusver weer een mooi succes en laten we de mensen weer eens lachen. Het is altijd fijn dat je een groep mensen op deze manier kunt vermaken.Dat jij dat graag deed, zag ik pas nog weer aan een paar foto's die ik van je aantrof. Dat was op het feestje van tante Jantje maar ook op school waar jij je verkleed had als de koningin, samen met je vriend Jan.
Ma is nu even naar jou toe en ik ben thuis gebleven, omdat ik snipverkouden ben. Dat gaat hopelijk snel weer voorbij. Jammer dat jij onze toneelvoorstellingen niet meer kunt bezoeken. In dit geval klinkt jouw lach me nog altijd als muziek in de oren als er werd gelachen vanuit de zaal. Dan zei ik tegen ma achter de coulissen: "Heb je wel gehoord hoe uitbundig en luid Maurice weer heeft gelachen?" Ma en ik herkenden je lach uit alle aanwezigen. Als dit soort herinneringen weer bij me opkomen, word ik zo verdrietig mijn lieve jongen.Dan komt steeds weer het "waarom toch" gevoel bij me boven en mis ik je weer zo verschrikkelijk en blijf ik het steeds weer onrechtvaardig vinden dat je niet meer bij ons bent. Maar het helpt allemaal niets mijn jongen. Het enige gevoel dat overblijft, is het gevoel van missen dat voelt als enorme heimwee.
Ik geef je van ma een dikke knuffel en een kus. "Dag mien jong, bist altied bie mie" 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het al weer een 21ste van de maand. Het gaat allemaal zo snel. Het nieuwe jaar is al weer 3 weken oud.Ik had hier nog niets geschreven over het uiteinde en nieuw begin en lijkt het wel alsof ik je misschien vergeet, maar niets is minder waar, dat weet je.
Op de begraafplaats heb ik prachtige foto's gemaakt met rijp aan de bomen afgelopen week. Ma zorgt nog altijd voor mooie bloemen, maar dat is nu met de vorst een stuk moeilijker.
je weet dat we het in de maand januari altijd druk hebben met de voorbereiding van de toneeluitvoeringen. Dit jaar gaan we weer zeven voorstellingen geven. En nu maar hopen dat we net zoveel succes hebben als vorige jaren. Aan het decor zal het in ieder geval niet liggen.Ik kan me nog herinneren dat je, toen je thuis woonde, ook af en toe even binnenwipte bij de repetities in de oude voetbalkantine om daar even bij te kletsen met de toneelspelers en nog even gezellig na te zitten. De meeste spelers van toen zijn ook nu nog actief.
Ma zit nu klaar met mooie tulpen voor je en ik ga mee om die naar je toe te brengen. En nu maar hopen dat de vorst niet gelijk weer toeslaat. Dag mijn lieve jongen.
Kus van ma. 

Beste familie Kip,
Ik kwam bij toeval hier terecht toen ik de naam van mijn broer zocht op internet. Jullie weten en begrijpen als geen ander dat er (veel) momenten zijn dat je een dierbare vreselijk kan missen. Ik las dat jullie zelfs op de crematie van mijn broer zijn geweest. En dat jullie zoon Maurice en mijn broer Roel elkaar goed gekend hebben. Ik las een paar keer dat Maurice voor jullie geen dag ouder is geworden. Dat herken ik wel... ik was de jongste van 3 kinderen (had 2 oudere broers, ik ben uit 1970 en mijn broers uit 1961 en 1963) en scheelde 7 jaar met Roel. Toen Roel overleed was hij 44 en ik 37. Nu ben ik inmiddels 46 en dus ouder dan Roel. Dat is een heel raar idee... Vorig jaar september is er ook een jeugdvriendin van mij overleden aan borstkanker, die Roel ook goed kende.Hij heeft zelfs met haar gezoend, dat is wel vaker voorgekomen met mijn vriendinnen, hahaha... Misschien kennen jullie haar ook wel, Aletta Ubak uit Staphorst. Ik hoop dat ze het hier boven ontzettend leuk hebben met elkaar. Weet dat ze niet vergeten worden. Ik wens jullie het allerbeste...
Groetjes, Marianne Tuinstra 

Lieve Mo,

Het afgelopen jaar,

dan soms een lach, dan soms een traan

Nooit, maar dan ook nooit

zal het verdriet overgaan.

Maar...

2017 komt eraan.

We zullen er met zijn allen toch maar weer voor gaan.

Mam. 

Dag mijn lieve jongen,

Dit berichtje las ik ergens en vond het heel passend om het hier neer te zetten.

Those we love, don't go away.

They walk beside us every day.

unseen- unheard

But always there.

Still loved, still missed.

Still very clear. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nu kerstavond. Vandaag leek het wat weer betreft niet echt een winterse dag. Voor de bloemen en bloemstukjes die familie,vrienden en je oud-collega hebben gebracht,is dat beter. Dat geeft nog een beetje troost tenminste. Anders is alles zo koud jongen.
Je moet weten dat je ook vandaag weer in onze gedachten bent. Feestdag of niet, het maakt niet uit eigenlijk.
Liefs en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is al middernacht geweest en voordat ik naar bed ga, kom ik toch nog weer even hier kijken.Van vermoeidheid van vandaag was ik al in slaap gevallen voor de tv en nu weer klaarwakker, dat begrijp je.
maar omdat het de 21ste is, laat ik even weten dat ik aan je denk. Je broer logeert nu hier en aan het eind van de middag kwam Marian met een leuk kerstpakket. Ik probeer nu maar weer te slapen want het is al knap laat.
Morgen zal je vriendin uit Borculo vast weer bellen.
Knuffel en kus van ma, die al lang slaapt. Dag mijn lieve jongen. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het nog geen 21ste ,maar een dag eerder. Ik zit nu met mijn laptop op schoot en kijk er ondertussen ook tv bij. Het gaat over de ramp die zich voltrok in Berlijn.Echt ongelooflijk wat er allemaal op deze wereld gebeurt. En dat in de tijd van vrede op aarde.Ik weet gewoon niet wat ik daar allemaal op moet zeggen. Praat daarom maar even over waarmee wij bezig zijn geweest.
Vandaag zijn we begonnen met het opzetten van het nieuwe decor voor het nieuwe toneelstuk. Ook ma en je broer waren erbij. Nu maar het echte schilderwerk overlaten aan de vakmensen van wie we gelukkig gebruik kunnen maken. We hebben gewoon een drukke tijd achter de rug. Vanavond maar even rustig aan met ons drieën.Als alles goed gaat, kom ik morgen nog even bij je terug. Dag mijn lieve jongen.
Liefs en kus van ma. 

Lieve Maurice,

Wat er nu precies aan de hand was met de plaatsing van de twee berichtjes van vandaag, weet ik ook niet. Maar toevallig had ik net gezegd dat er iets fout ging en nu blijkt dat het niet zo is. Het lijkt wel bezigheidstherapie. Maar het bewijs is in ieder geval geleverd.
Kus van ma.